Bogdan Jankowski urodził się 18 kwietnia 1938 r. w Grodnie. Z zawodu jest elektronikiem, dr inż., pracownik Politechniki Wrocławskiej. Alpinista i od 1964 r. instruktor alpinizmu, łącznościowiec, fotograf górski.

Dużo chodził po górach turystycznie, jednak wspinać zaczął się w 1959 r. w Tatrach, gdzie jest m.in. współautorem pięciu nowych dróg. Później jeździł w Alpy, w których m.in. dokonał w 1967 r. pierwszego polskiego przejścia drogi Browna-Whillansa na zachodniej ścianie Aiguille de Blaitiére.

Po tym przyszła kolej na wyprawy wysokogórskie. W Pamiro-Ałaju w 1969 r. zdobył pięć dziewiczych szczytów - m.in. 25-lecia Polski Ludowej, Minteke i najwyższy szczyt tych gór - Pik Skalisty. W 1970 r. Pamirze wszedł na Pik Lenina.

Karakorum i Himalaje
Brał udział w ekspedycjach, które zapisały się w historii polskiego himalaizmu pierwszymi wejściami – na pakistański Kunyang Chhish (7852) w 1971 r. i na Mount Everest w zimie 1979/80.

Jeździł też na zimowe ekspedycje – w 1974 r. na Lhotse (gdzie uczestniczył w pierwszej próbie zdobycia ośmiotysięcznika zimą), w 1987/88 r. na K2 oraz dwukrotnie na Nanga Parbat - w roku 1996/97 i 1997/98.

Przez wiele kadencji był członkiem Zarządu PZA (1977-92), następnie w 1995-98 piastował stanowisko wiceprezesa. W latach 1974-1980 był prezesem Klubu Wysokogórskiego we Wrocławiu, a później zasiadał także w jego zarządzie. Członek honorowy PZA.

Bogdan Jankowski - fot. z arch. Bogdan JankowskiBogdan Jankowski - fot. z arch. Bogdan Jankowski

Jest licencjonowanym radioamatorem-krótkofalowcem. Przez ponad 30 lat kierował założonym przez siebie zespołem łączności radiowej PZA. Jest także pomysłodawcą i opiekunem nowoczesnej sieci łączności radiowej PZA w Tatrach. Ponadto zajmował się łącznością radiową podczas wypraw w góry wysokie. Początkowo udawało mu się godzić sprawy techniczne ze wspinaniem, z czasem jednak akcje górskie ustąpiły miejsca sprawom technicznym, zapewnieniu łączności (początkowo lokalnej, a później także ze światem), dyżurowaniu przy radio, nagrywaniu rozmów, ładowaniu akumulatorów, opiekowaniu się sprzętem. Przez kolegów nazywany Bogdanem radiowym. Warto podkreślić, że zadania radiowca wykonywał zawsze społecznie.

W 1971 r. oraz 1980 r. został odznaczony złotym medalem „Za Wybitne Osiągnięcia Sportowe”, zaś w 1985 r. Złotym Krzyżem Zasługi. W 1999 r. otrzymał nagrodę „Fair Play" Polskiego Komitetu Olimpijskiego, który w ten sposób wyróżnił alpinistę za całokształt działalności sportowej i szkoleniowej.

W książce Ostatni atak na Kunyang Chhish z 1973 r. znalazła się jego relacja, ponadto jest autorem wielu artykułów w Taterniku oraz zdjęć i panoram górskich.

Jubilatowi życzymy wszelkiej pomyślności!

Anna Makowska

Źródła:
- Wielka Encyklopedia Gór i Alpinizmu tom VI, Wydawnictwo Stapis
- Taternik 1-2 2000
- Wikipedia