Jest to pierwsze w ogóle dokładne opracowanie topograficzno-zdjęciowe ściany czołowej filara Mięguszowieckiego Szczytu. Aktualność danych sięga końca roku 2013, jest nawet nowa droga ze stycznia 2014.;

Podstawą fotomapy jest obraz dużej rozdzielczości, pokazujący całą ścianę i zajmujący pełny obszar plakatu formatu B2 (podwójnego w stosunku do pierwszych map w serii Ściany Tatr). Topo-plakat obejmuje łącznie 25 dróg, 7 znanych kombinacji oraz warianty, w tym kilka dużych i wiele pomniejszych. Zaznaczono linie popularnych zjazdów, w tym niedawno wyposażonych w solidne wklejane kotwy.

Czołówka Mięgusza

Czołówka Mięgusza

Rozwikłano też warianty mniej znane, np. w pobliżu początku drogi Filarem (wariant oryginalny opisany w tomie 6 przewodnika WHP pod numerem 890A nie był chodzony od lata 1953 lub wcześniej, omijało go też pierwsze przejście zimowe), zakończenia Czarnego i Szarego Zacięcia aż na górnej krawędzi skał czy teren położony nieco na prawo od środka ściany (Gut, Ładne Kwiatki – ta ostatnia linia nie jest tylko kombinacją, wnosi 60-70 m wymagającego terenu do VII, Prawy Dziadek – tu okazuje się, że droga ta biegnie do samej górnej krawędzi ściany i jest jedną z najwyższych na ścianie).

W części tekstowej przedstawiono ogólny opis ściany i jej historii, opis podejść oraz zejść zjazdami i pieszo, listę dróg z podaniem trudności i roku kluczowych przejść. Także z oznaczeniem urody (gwiazdkami) i wyróżnieniem ewentualnego charakteru zimowego (przez dopisanie litery z). Zaznaczono wiele nazwanych formacji w ścianie, z objaśnieniem nazw skróconych, co powinno ułatwić orientację i porozumiewanie się przy opisach.


Widok na tę popularną i w praktyce najbliższą Morskiego Oka ścianę jest taki jak wprost z werandy schroniska, co umożliwia porównywanie topo i widoku ściany w pełnym komforcie. Moment zrobienia zdjęcia daje maksimum nasłonecznienia w najbardziej skrytych partiach ściany (zrobiono je w pierwszych dniach lipca, gdy świt jest tylko o kilka minut późniejszy niż umożliwia to najdłuższy dzień w roku - przy dolnym lewym skraju obrazu widać jeszcze głęboki poranny cień, dopiero schodzący ze ściany).
Plakat jest powiązany z planowanym plakatem obejmującym cale urwiska Mięguszowieckiego Szczytu od strony Morskiego Oka.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Opracowanie i fotografie: Grzegorz Głazek. Wydanie II, poprawione i uzupełnione. Warszawa Kielce 2014. Wydawcy: MASTER TOPO & Antykwariat Górski FILAR.

Ściany Tatr. Topo nr 5-6.

W zdjęcia wrysowane schematy dróg.

16 nowych dróg, odhaczenia z 2013, stanowiska zjazdowe wg stanu na koniec lata 2013.

Format 48 x 66 cm.

Plakat w wersji rolowanej lub składanej.

W stosunku do wydania poprzedniego z 2003 roku przybyło 16 nowych dróg oraz kilka wariantów i kilka odhaczeń. Wyceny i przebieg podano według stanu na koniec lata 2013. Uaktualniono układ stanowisk na głównych drogach zjazdowych.

Kościelec i Zadni Kościelec

Kościelec i Zadni Kościelec


Dokonano także wielu drobniejszych poprawek, w tym korekty i uzupełnienia informacji o tak popularnych drogach jak Stanisławskiego czy Gnojka na Kościelcu. Lepiej rozwikłano warianty mało znane, np. w pobliżu i na lewo od początku drogi Stanisławskiego na Zadnim Kościelcu.

Obecne wydanie mapy-topo plakatu obejmuje łącznie 74 drogi (około 52 na Kościelcu, w tym 10 najnowszych i 22 na Zadnim Kościelcu, w tym 6 nowszych).

Dla wygodniejszej orientacji w tym co jest nowe, numeracja i kolorystyka poprzednich dróg została zasadniczo zachowana (jest wyjątek, dotyczący numerów 22 i 23). Nowsze drogi mają bardziej pastelowe kolory i inny sposób numeracji, poprzez dodanie znaku “prim” (przykładowo, 11', 11'', jeśli są sąsiadami drogi 11). Zwiększono ilość nazwanych formacji w ścianie, co dodatkowo powinno ułatwić orientację i porozumiewanie się przy opisach.

W układzie plakatu zmieniono zdjęcie pomocnicze po prawej stronie (dodano ujęcie okapów Jungera, widok od dołu).

Więcej szczegółów na stronie www.mastertopo.pl/plakaty