5 października 1996 Polskie Stowarzyszenie Przewodników Wysokogórskich zostało przyjęte do międzynarodowej organizacji IVBV-UIAGM-IFMGA jako członek kandydat. Trójjęzyczny niemiecko-francusko-angielski skrót, obecny od 50. lat w Europie i na świecie oznacza międzynarodową unię związków przewodnickich, która od 1965. roku wyznacza standardy dla przewodnictwa technicznego w górach świata.

Ponad 6000 przewodników z 26 krajów pracuje według jednakowych wymagań wstępnych i jednolitych programów szkoleniowych i unifikacyjnych. Przy okazji, międzynarodową organizacją wyznaczającą standardy w przewodnictwie turystycznym jest UIMLA (The Union International of Mountain Leader Assotiations), organizacja powstała w 2004. roku i zrzeszająca kilkanaście krajów, w tym również Polskę.

Praca w zawodzie, jak to się u nas mówi, przewodnika alpejskiego, była marzeniem wielu pokoleń wspinaczy po II wojnie światowej ale poważne działania zaczęły sie dopiero po roku 90. Realizacja tego marzenia, to zasługa zakopiańczyków. Po czterech latach szkoleń w Alpach i Tatrach oraz po trwających trzy tygodnie egzaminach kurs ukończyli: Ryszard Gajewski, Marcin Kacperek, Piotr Konopka, Andrzej Lejczak, Maciej Pawlikowski, Jan Tybor i Mieczysław Ziach. 5 października 2000 w czasie walnego zgromadzenia w Zermat Polska zostaje jednogłośnie przyjęta jako kraj członkowski IVBV-UIAGM-IFMGA. „Blachy” wręczali instruktor niemieckiego związku Peter Gayer, ofiarny i przyjacielski opiekun polskiej grupy, oraz Antonio Carrel z doliny Aosty.

Chambery 2000 r. - odbieramy pierwsze Chambery 2000 r. - odbieramy pierwsze "blachy"

Członkowie Polskiego Stowarzyszenia Przewodników Wysokogórskich to ludzie zasłużeni dla całego polskiego środowiska górskiego i przewodnickiego, tacy jak Jan Gąsienica Roj sr, Marian Kruczek, Jan Krupski, Apoloniusz Rajwa, Ryszard Szafirski, znawca Tatr i autor tatrzańskich przewodników Władysław Cywiński, b. naczelnik TOPR dr Robert Janik, b. z-ca naczelnika TOPR Adam Marasek, b. dyr TPN dr Paweł Skawiński i wielcy himalaiści: Maciej Berbeka, Ryszard Gajewski czy Maciej Pawlikowski. Pozostali to wybitni wspinacze i ratownicy, autorzy wielu nowych dróg i ekstremalnych zjazdów narciarskich w górach całego świata. Maciej Ciesielski, Paweł Karczmarczyk, Michał Król, Marcin Rutkowski, Andrzej Sokołowski i Przemysław Wójcik należą do czołówki polskiego alpinizmu wielkościanowego.

Nawiązując do tradycji a szczególnie do tradycji polskiego przewodnictwa technicznego, naszym górskim patronem uczyniliśmy Stanisława Motykę (1906 - 1941), wybitnego wspinacza i przewodnika z lat 30. ub. stulecia. Postać w naszym górskim środowisku wybitna. Autor ponad 50 nowych dróg wspinaczkowych, dróg które do dziś są znakiem jakości po obu stronach Tatr. Piękno i śmiałość jego projektów zyskały mu przydomek „estety skały”. Pierwszy przewodnik tatrzański nie góral, chodzący z klientami po najtrudniejszych ówcześnie ścianach, to najwybitniejszy przedstawiciel i prekursor technicznego przewodnictwa w Polsce.

Tak pisze o nim Wojciech Szatkowski historyk polskich sportów górskich:

"Był postacią. W świecie wspinaczy zakopiańskich niekwestionowanym autorytetem. Spośród polskich skoczków i olimpijczyków w narciarstwie wyróżnia się tym, że oprócz sportu narciarskiego uprawiał taternictwo. Granit był jego przyjacielem, niemym, choć pewnie przychylnym świadkiem jego największych sukcesów taternickich. Chodził po Tatrach zwinnie jak kot, wspinał się szybko, elegancko przechodząc trudne partie skalne lekko, jakby nie sprawiały mu trudności.” Wśród jego wierszy i tekstów jest takie zabawne credo:

Staszek lubi skały,
One lubią Staszka.
Afekt to jest stały.
Staszek lubi skały.(...)”

Stanisław Motyka lubił przede wszystkim ludzi. Skromność, małomówność, olimpijski spokój w najtrudniejszych momentach i empatia okazywana partnerom, wyrobiły mu ksywkę Kleryk. Ten zestaw cech, to odpowiednik tak modnych dziś „soft skills”, umiejętności zjednywania sobie ludzi, szczególnie ważny w relacji między przewodnikiem i jego towarzyszami. Pamięć o tym wyjątkowym człowieku, to drogowskaz dla nas, współczesnych przewodników.

Nasze stowarzyszenie działa już, jak się rzekło, 20 lat. Pierwszy zarząd ukonstytuował się we wrześniu 96. roku. Pierwszym prezesem w latach 1996 – 2005 był Piotr Konopka, od roku 2005 do 2015 Marcin Kacperek, a obecnym jest Ludwik Wilczyński. Aktualnie trwa trzeci już samodzielnie prowadzony przez Polskie Stowarzyszenie Przewodników Wysokogórskich kurs przewodnicki. Zapisy i kwalifikacja na następny kurs już zimą 2017.

Ludwik Wilczyński

Na grani Rochefort w masywie Mont BlancNa grani Rochefort w masywie Mont Blanc

Na grani Rochefort w masywie Mont BlancNa grani Rochefort w masywie Mont Blanc

Na grani Rochefort w masywie Mont BlancNa grani Rochefort w masywie Mont Blanc

Andrzej Mikler z towarzyszami na Żabiej LalceAndrzej Mikler z towarzyszami na Żabiej Lalce