Kolejnymi miejscami w Tatrach w Polsce gdzie można bezpiecznie się schronić, zjęść ciepły posiłek i napić się ciepłej herbaty są: Schronisko PTTK na Hali Kondratowej i polana w Dolinie Strążyskiej.

Schronisko PTTK na Hali Kondratowej

Opis i lokalizacja:

Jest najmniejszym schroniskiem w polskich Tatrach. Leży u podnóża Długiego Giewontu. Traktowane jest głównie jako przystanek na wypoczynek, albo posiłek podczas wycieczek w tych okolicach. Zimą natomiast są tu doskonałe warunki narciarskie i wtedy o miejsce noclegowe jest bardzo trudno.
Towarzyszy mu otoczenie z niezwykłą panoramą (od Giewontu, przez Kopę i Suchy Wierch Kondracki, aż po Kasprowy Wierch). Turyści mogą spotkać się tu z dzikimi elementami natury: kozicami tatrzańskimi, lisami, jeleniami, a w okresie letnio-jesiennym nawet z niedźwiedziami.

Schronisko PTTK na Hali Kondratowej, fot: Anna Chrobak

Schronisko PTTK na Hali Kondratowej, fot: Anna Chrobak

Historia:

Już na początku XIX w. Hala Kondratowa odwiedzana była przez turystów, którzy jako miejsca odpoczynku używali szałasów pasterskich. Jeszcze przed 1910 r. wzniesiono tu schron narciarski, który został zniszczony przez lawinę i w 1913 r. ponownie odbudowany. W 1933 r. na hali stanęło „dzikie” schronisko, zasponsorowane przez bogatych górali z Murzasichla. Spłonęło ono jednak podczas okupacji, a resztki budowli zostały zdemontowane przy budowie kolejnego schroniska. Obecny budynek wg projektu Bogdana Laszczki został wzniesiony przez PTTK w latach 1946-1948. Dwa lata później powiększono go, dobudowując dodatkowe skrzydło.

W 1953 r. doszło do niecodziennego wydarzenia– z grani Długiego Giewontu oberwała się turniczka, powodując lawinę kamienną. W ścianę budynku schroniska wbił się 30-tonowy głaz, nieopodal zatrzymał się większy, 70-tonowy. Kilka innych kamieni stanęło w kilkumetrowej odległości od schroniska, zachowując swoje miejsce do dzisiaj. Problem schodzenia lawin kamiennych rozwiązano poprzez odstrzał turniczek, przeprowadzony przez ekipę górników.

23 sierpnia 2009 r. odbyła się uroczystość nadania budynkowi imienia Władysława Krygowskiego. Od tego czasu wnętrze zdobią tablice z cytatami z tego znawcy polskich Karpat oraz wykonana w drewnie jego podobizna. Kierowaniem schroniska w latach 1947–80 zajmował się Stanisław Skupień, narciarz i olimpijczyk. Od 2003 r. jego obowiązki przejął syn– Andrzej Skupień, po którego śmierci schroniskiem zarządza jego siostrzenica.

Turystyka:

Najczęściej ze schroniska, lub bardziej schronisko jest stacją przystankową wychodzi się na Giewont (1 894 m n.p.m.).
Można też za cel wycieczki obrać Czerwone Wierchy.
Innym pomysłem może być pójście np. czerwonym szlakiem spod Kondrackiej Kopy w kierunku Kasprowego.

Informacje praktyczne:

Baza noclegowa to 20 miejsc (2 pokoje dla 6 osób i jeden dla 8 osób) po 28 zł. Dla turystów dostępne są wszystkie sanitaria. Rezerwacji noclegu należy dokonywać telefonicznie. Schronisko honoruje zniżki PTTK. Na miejscu funkcjonuje bufet, jadalnia i świetlica, a także przechowalnia nart. Na tarasie z widokiem na polanę oraz ławkach ulokowanych przy schronisku, zarówno zimą, jak i latem, turyści mogą rozkoszować się atmosferą górską, uzupełniając siły ciepłym napojem czy posiłkiem.
W pobliżu usytuowana jest stacja meteorologiczna i placówka Górskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego.

Telefon: (018) 20 152 14
Adres: 34-500 Zakopane skr. poczt. 197.

{youtube}4AHRROBZ2hU{/youtube}

Dolina Strążyska

Dolina ta należy do najtłumniej odwiedzanych miejsc przez turystów.

Wylot doliny znajduje się przy Drodze pod Reglami, na przedłużeniu zakopiańskiej ul. Strążyskiej, a sama dolina prowadzi aż do ścian masywu Giewontu ograniczającego ją od południowej strony.

Dolina Strążyska, fot: Anna Chrobak

Dolina Strążyska, fot: Anna Chrobak

Dolina powstała w wyniku uskoku tektonicznego przecinającego w tym miejscu, poczynając od Żlebu Kirkora całe regle. Dnem doliny płynie wartki Strążyski Potok.
0,5 km od wylotu doliny znajduje się polana Młyniska, na której stoi leśniczówka TPN. W górnej części doliny położona jest niewielka Polana Strążyska, na której znajdują się dwa szałasy, bufet i duży głaz nazwany przez dawnych turystów Sfinksem.

Nazwa polany, jak również doliny pochodzi od góralskich słów strąga oznaczających zagrodę do dojenia owiec. Dawniej była wypasana, wchodziła w skład Hali Strążyskiej. Najstarsze odnalezione dokumenty wzmiankujące o dolinie pochodzą z 1605 r., a nazwa Strążyska pojawia się już w 1669 r. W 1961 r. polanę przejął TPN i pasterstwo zlikwidowano. Droga przez dolinę została wykonana przez dwór zakopiański i Towarzystwo Tatrzańskie w latach 1893-1896.

Dolina Strążyska jest bardzo popularnym celem turystów, ze względu na jej dużą atrakcyjność, a także dlatego, że prowadzi tędy szlak turystyczny na Giewont.
Ciekawa flora- stwierdzono w dolinie występowanie takich rzadkich w Polsce roślin, takich jak: jarząb nieszpułkowy, rozrzutka alpejska, sosna drzewokosa, tojad Kotuli, irga kutnerowata czy złoć mała.

{youtube}wOWBk0LsIBs{/youtube}

źródła:
- Wielka Encyklopedia Tatrzańska, Z. i W Paryscy, Poznań 2004;
- “Najpiękniejsze szczyty tatrzańskie”, J. Kurczab, M. Wołoszyński, Warszawa 1991;
- Tatry Polskie- przewodnik, J. Nyka, Latchoczew 2002.